„Neuronauka w psychoterapii” to książka nie najnowsza, ale ze wszech miar fascynująca – zwłaszcza dla psychoterapeutów, którzy wiele swoich zawodowych myśli poświęcają zastanawianiu się nad tym, w jaki sposób pracować skuteczniej i szybciej; jak osiągać takie rezultaty terapeutyczne, które przyniosą nie tylko głęboką, ale trwałą i widoczną w życiu pacjenta zmianę.
W zwiększaniu efektywności pracy terapeutycznej bardzo pomóc może wiedza z obszaru neuronauki, analizująca specyfikę funkcjonowania mózgu.
Wiemy obecnie, że ludzki mózg nie jest – jak dawniej uważano – organem statycznym, ale zmienia się pod wpływem środowiska i bieżących doświadczeń życiowych.
Psychoterapia jest jednym z takich możliwych doświadczeń, którego celem jest modyfikacja wpływu wcześniejszych doświadczeń, które zazwyczaj zatrzymały możliwości rozwojowe i potencjał danego człowieka.
„Niezależnie od podejścia terapeutycznego, trwała zmiana pod wpływem terapii jest wynikiem zmiany w umyśle człowieka. Rozwój obejmuje zmiany struktury, a tym samym czynności mózgu, który tworzy umysł. Pytanie, jak dokładnie zmienia się umysł w procesie psychoterapii, jest najważniejszą zagadką, którą próbuje rozwiązać nowa fascynująca synteza neuronauki i psychoterapii” – pisze we wstępie do książki Daniel J. Siegel.
Próby takiej syntezy podejmuje się, z sukcesem, Louis J. Cozolino, obok Allana Schora jeden z najwybitniejszych współczesnych neurobadaczy. Czerpiąc z najnowszych doniesień o architekturze mózgu, pokazuje on w jaki sposób działa proces terapeutyczny, co może go wzmacniać, a co hamować. Pięknie odmalowuje budowanie się mózgu i jego funkcji pod wpływem różnych doświadczeń rozwojowych. Książkę ilustruje ciekawymi przykładami klinicznymi.
Eric Kandel, noblista i badacz mózgu pisał: „Psychoterapia jest biologicznym leczeniem, terapią mózgu. Powoduje trwałe, dające się zlokalizować zmiany w naszym mózgu”.
Wszystkich, których to zdanie zaciekawiło, książka Cozolino pochłonie bez reszty, gorąco polecamy.
Książkę można kupić na stronach Wydawnictwa Znak.