Paul L. Wachtel „Terapia Relacyjna w praktyce psychoterapii”

Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, 2012 rok.

„W psychologii w pełni dwuosobowej centralne miejsce zajmuje wymiana emocji pomiędzy rzeczywistymi osobami. Widzimy wówczas i rozumiemy, jak na wiele różnych sposobów nastroje, fantazje, pragnienia, spostrzeżenia i oczekiwania każdej z nich krzyżują się z nastrojami, fantazjami, pragnieniami, spostrzeżeniami i oczekiwaniami drugiej strony, jak je tworzą, przekształcają i odtwarzają. Ta psychologia nie ignoruje „wewnętrznych” stanów czy cech, lecz raczej stara się pogłębić i poszerzyć ich rozumienie, analizując nie tylko to, jaka jest ich struktura i jak się przejawiają w ekonomice psychologii każdej jednostki, ale także to, jak w dynamiczny sposób wywołują się wzajemnie w żywych transakcjach z życiem wewnętrznym innych ludzi. Dlatego nie zgadzam się z opinią Modella, że psychoanalizie potrzebna jest zarówno psychologia jednoosobowa, jak i dwuosobowa. Dobrze i w pełni rozumiana psychologia dwuosobowa już z samej swej natury zawiera w sobie to, co powszechnie uważane jest za psychologię jednoosobową. Dwuosobowa psychologia nie zakłada, że „wewnętrzne” procesy się nie liczą – bo oczywiście liczą się, i to bardzo – lecz że procesów tych nie można dobrze zrozumieć, dopóki nie zacznie się ich rozpatrywać w kontekście, a zwłaszcza w kontekście ciągłych transakcji i interakcji z innymi.”

Książką, którą dzisiaj zaczynamy cytować i polecać, jest wydana niedawno w Polsce „Terapia Relacyjna w praktyce psychoterapii” Paula Wachtela. Cieszymy się bardzo, że ta bardzo ważna i potrzebna psychoterapeutom pozycja jest już po polsku.

Paul Wachtel, z wykształcenia psychoanalityk i behawiorysta (tak, tak, to nie błąd), jest jednym z najznakomitszych przedstawicieli nurtu integracji w psychoterapii, autorem świetnych książek. Autor łączy w swoim rozumieniu psychoterapii, wiedzę i głębię psychodynamicznej perspektywy na funkcjonowanie człowieka z wnikliwą analizą kontekstu, w jakim na dany moment ten człowiek funkcjonuje. Proponuje więc nie tylko skupienie się na pracy nad wewnętrzną dynamiką, ale też analizę tej dynamiki w oparciu o ważne relacje, w tym też terapeutyczną.

Przyjmując taki pryzmat pracy, od lat propagowany na przykład przez przedstawicieli psychoanalizy relacyjnej, szczególną wagę przywiązywać muszą terapeuci do kształtowania realnej relacji terapeutycznej.

Dla wszystkich, którzy chcą lepiej tą warstwę relacyjną kształtować, rozumieć, rozwijać, budować i wykorzystywać w leczącym procesie terapii – książka Wachtela będzie wielka pomocą i inspiracją.